Kosbare familie-skat: “Die verlede glip weg en raak verlore, vloei weg soos water, stroom weg soos sand, 
en ons hoor die lae geruis en merk hoe dit verlore gaan. Ek is al wat dit sien, die enigste waarnemer, 
die enigste getuie: die stof op die blink swart stewels, die spore van die perde in die pad, die wiegende gordyn 
voor die venster of die lintjie op die drumpel; ek is al wat daarvan weet, en as ek dit nie opteken nie, 
sal dit verlore gaan asof dit nooit bestaan het nie. Ek is al wat hoor, en as daar stemme uit hierdie duister 
sou opklink, sal die woorde verlore gaan as ek nie luister en dit opteken nie”.